وب سایت شخصی مهندس فریبرز پلوئی

با نام خداوند عشق
و با یاد عشق خداوند

به جای مقدمه
روح نوشته هایم را که بیست سال پیش در این باب، به زبانی ساده نگاشته ام در قالب سلسله نوشتار قلب های طلایی می آورم.

و اما قلب های طلایی
قلب های طلایی هرگز دروغ نمی گویند حتی اگر به ضررشان باشد و حتی آنجا که راستگویی به ضرر آن هاست با انگیزه تر و راحت تر راست می گویند ...
به خاطر دارم روزی در جمع دوستان بحث بر این بود که هریک روشی را جهت رشد جامعه و پیشرفت پیشنهاد کنیم. هریک از دوستان مطلبی را مطرح نمود از قبیل: تلاش کنیم تلاش همگانی ...، قناعت کنیم ...، افزایش بهره وری ... در خاتمه من یک جمله گفتم و فقط یک جمله و آن این بود : دروغ نگوییم.
آری دروغ، آفت خانمانسوز جامعه ی بشری است، اگر دروغ نباشد ظلم نخواهد بود، خیانت اتفاق نمی افتد، جنایت رخ نمی دهد، دزدی شکل نمی گیرد و ... و بالاخره اگر دروغ نباشد انتقام، کینه و جدایی هرگز نخواهد بود. دروغ، ستون، تکیه گاه و پناهگاه تمام نادرستی ها و زشتی هاست.

قلب های طلایی نیازی حریصانه ندارند که در راستای به چنگ آوردن آن دروغ بگویند. دروغ همیشه در جهت تأمین چنین نیازی است حتی دروغ های عاطفی و احساسی نیز از این دست می باشند.

دروغ آن قدر مهم است که اولین مطلب این نوشته را به خود اختصاص داد و این رخداد بدون تدبیر قبلی بود ...