وب سایت شخصی مهندس فریبرز پلوئی

 براي محمدعلي محمديان (معلم عزيز)

وقتي خبر كار معلمانه و مهربانانه ات را خواندم من هم مثل همه بسيار تحت تأثير قرار گرفتم و خواستم اينك كه از هنر و شعر مايه و اندوخته اي ندارم كلامي ساده برايت بنويسم.

تو فقط معلم دبستان شيخ شلتوت مريوان نيستي بلكه معلم من هم هستي.

اگرچه نزديك به چهل سال از نيمكت نشيني ام در كلاس دوم ابتدائي مي گذرد اما امروز حس كردم در نيمكت كلاس تو نشسته ام.

و مي آموزي مرا درسي مهم تر از نوشتن و حساب كردن، درس اخلاق و عشق، همان چه جوامع براي رشد و پيشرفت و تعالي بيشتر به آن نيازمندترند تا به درآمد و تكنولوژي.

راستش هميشه غبطه خورده ام كه چرا پزشك يا معلم نشدم. پزشك كه بتوانم جان انساني را بدون ادعا نجات دهم و معلم كه بتوانم انسان هايي جامعه ساز بسازم و صدها پزشك و معلم تربيت كنم.

امروز تو اين حسرت را در من صد چندان كردي! چه مي دانم شايد اگر من معلم مي شدم معلم خوبي نمي شدم!

امروز با تمامي وجود و هر آنچه از روحش در جسمم دميده حس كردم كه يك معلم چگونه مي تواند واقعاً معلم باشد و چه تأثير بي اندازه اي مي تواند داشته باشد...

زيباتر از كار بسيار زيبايت، كلام عميق، مسئولانه و رسالت آميزت بود. چه كامل و عميق گفتي:

"معلمی شغل انبیاست و کار اصلی من ترویج اخلاق حسنه، آموزش و تربیت است و در این راه باید از تمام وجود مایه گذاشت، کودکان روحی لطیف و سرشار از محبت دارند که باید به آنها نحوه ابراز آن را یاد داد تا بتوانند در آینده نه چندان دور با ابراز به موقع این محبت و عشق به یاری همنوعان خود بشتابند."

خوش به سعادتت
اي كاش من سرايدار دبستانت بودم و من هم موهاي سرم را مي تراشيدم تا به تو بپيوندم و اينك كه نيستم وظيفه اي سخت تر بر دوشم نهادي...

شاگرد كوچكت
فريبرز پلوئي
26 / 10 / 92

 لينك خبرهاي مرتبط :

دستور تقدير از معلم مريواني

تصاوير : معلم فداكار مريواني

هرگونه کپی برداری از مطالب فوق، بدون ذکر نام مؤلف و سایت، غیر مجاز است و پیگرد قانونی دارد.